மனித வரலாற்றில் ஒரு புதிய சாதனை… விண்வெளியின் விளிம்பிலிருந்து எந்தவொரு ஊர்தியின் உதவியுமின்றி குதித்த முதல் மனிதர்..!!

விமானம் போன்ற எந்தவொரு ஊர்தியின் உதவியுமின்றி, குதித்து, ஒலியின் வேகத்தை மிஞ்சிய முதல் மனிதர் என்ற சாதனையை அவர் படைத்தார். இந்த வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க நிகழ்வின்போது அவர் எதிர்கொண்ட சவால்களையும், அந்த திக் திக் நிமிடங்களையும் பகிர்ந்துகொண்டிருக்கிறார்.

இந்த சாகசப் பயணத்திற்காக, விசேஷமாக வடிவமைக்கப்பட்ட விண் உடையை (space suit) அணிந்த பாம்கார்ட்னர், ஒரு பெரிய ஹீலியம் பலூனின் உதவியுடன் பூமியின் படைமண்டலத்திற்கு (stratosphere) அழைத்துச் செல்லப்பட்டார். சுமார் 39 கிலோமீட்டர் (128,100 அடி) உயரத்தை அடைந்ததும், அவர் அமர்ந்திருந்த கலனில் இருந்து விண்வெளியின் வெற்றிடத்தை நோக்கி தனது வரலாற்று சிறப்புமிக்க முயற்சியைத் தொடங்கினார்.

“விமானத்திற்கு வெளியே ஒலித் தடையை உடைக்கும் முதல் மனிதனாக நான் இருக்க விரும்பினேன்,” என்று அந்த தருணத்தை நினைவுகூறுகிறார் பாம்கார்ட்னர். கனமான விண் உடை காரணமாக, அவரது எடை இருமடங்காக இருந்தது. இதனால், கலனில் இருந்து வெளியேறுவதே ஒரு பெரிய சவாலாக இருந்தது. “சரியாக வெளியேறுவது மிகவும் கடினம். சிறிதளவு சுழற்சி ஏற்பட்டாலும், காற்றில்லாத அந்த உயரத்தில் அதைக் கட்டுப்படுத்த வாய்ப்பே இல்லை.”

விஞ்ஞானிகள் முன்னரே எச்சரித்ததைப் போலவே, குதித்த சில கணங்களில் பாம்கார்ட்னர் ஒரு கட்டுப்பாடற்ற, அபாயகரமான சுழற்சியில் சிக்கிக்கொண்டார். “பல விஞ்ஞானிகள் நான் கடுமையாக சுழல்வேன் என்று கூறினார்கள். பாதி பேர் எதுவும் நடக்காது என்றார்கள். நான் சுழற்சிக்கு மனதளவில் தயாராக இருந்தேன், ஆனால் அது நடக்கக்கூடாது என்று நம்பினேன்,” என்கிறார்.

ஆனால், மோசமானதே நடந்தது. அவரது உடல் அதிவேகமாக சுழலத் தொடங்கியது. மணிக்கு 600 மைல் வேகத்தில் அவர் பூமியை நோக்கி விழுந்துகொண்டிருந்தார். அந்த உயரத்தில் காற்று இல்லாததால், அவரால் சுழற்சியை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. “அப்படி ஒரு நிலை ஏற்பட்டால் என்ன செய்ய வேண்டும் என்று உலகில் யாருமே எனக்கு சொல்லித்தரவில்லை. ஆனால், உலகம் முழுவதும் என்னைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது” என்று அந்த திகில் நிமிடங்களை விவரிக்கிறார்.

அதிகப்படியான ஜி-விசை (G-force) காரணமாக, அவரது மூளையிலிருந்து ரத்தம் வெளியேறும் அபாயம் ஏற்பட்டது. “உங்கள் மண்டை ஓட்டிலிருந்து ரத்தம் வெளியேற ஒரே வழி உங்கள் கண்விழிகள் வழியாகத்தான். அப்படி நடந்தால், மரணம் நிச்சயம்,” என்று அதன் தீவிரத்தை விளக்கினார்.

அந்த இக்கட்டான சூழலில், ஒரு நொடிப்பொழுதில் பாம்கார்ட்னர் தனது கையில் பொருத்தப்பட்டிருந்த அவசரகால பாதுகாப்பு அமைப்பை இயக்கினார். ‘ஜி-விஸ்’ (G-Wiz) எனப்படும் அந்த சாதனம், ஒரு சிறிய மிதவை வான்குடையை (drogue chute) வெளியேற்றி, அதிவேக சுழற்சியை நிறுத்தும் திறன் கொண்டது. “நான் என் கைகளை உள்ளே கொண்டு வந்தேன். அதன் மூலம் ஜி-விஸ் குறைவான ஜி-விசையை உணர்ந்தது. இதன் பொருள், நான் நிலைமையை கட்டுப்பாட்டிற்குள் கொண்டு வருகிறேன் என்பதாகும்,” என்றார்.

அவரது சமயோசித செயல் பலனளித்தது. சுழற்சி நின்று, அவர் நிலையான நிலைக்குத் திரும்பினார். கீழே இறங்கும்போது, கருப்பு நிறமாக இருந்த வானம் மெல்ல நீல நிறத்திற்கு மாறியதை அவரால் காண முடிந்தது. தரை நெருங்கியதும், காற்றின் திசையை அறிய அவரது குழுவினர் வானில் எறிந்த சமிக்ஞைகளை கண்டு, அதற்கேற்ப தனது பிரதான வான்குடையை விரித்தார்.

பல மணி நேரங்களுக்குப் பிறகு, நியூ மெக்சிகோ பாலைவனத்தில் அவர் பத்திரமாக தரையிறங்கினார். “பல மணி நேரங்களுக்குப் பிறகு, முதல் முறையாக நான் சாதாரணக் காற்றை சுவாசித்தேன். தரையிறங்குதலும் சரியாக அமைந்ததால் நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தேன்,” என்று தனது வெற்றிகரமான பயணத்தை அவர் நிறைவு செய்தார். இந்த சாதனை, மனித விடாமுயற்சி மற்றும் தொழில்நுட்பத்தின் உச்சமாக சரித்திரத்தில் பதிவானது.